Zar zor vakit bulup yazıyorum tabii bu normal bir saat değil gecenin 3'ü :) Şu anda yazmazsam bu hafta fırsat bulup tekrar bilgisayar başına oturamam yoğun geçiyor malum ramazan ayındayız...
Bu dönem en çok üzüldüğüm Defne oluyor, yemek davetleri, temizlik ve vaktimin büyük bir kısmı Uras ile geçiyor.Defne için yapabildiğim emzirmek, alt değiştirmek gibi temel ihtiyaçları ki bu bile aksıyor zaman zaman...Fakat herşeye rağmen sessizce bekliyor, kendi halinde oyunlar oynayıp duruyor.Uykusu geldiğinde parmağını emip uyuyor, uyanınca oyuna devam.
Aklım sürekli onda ve müthiş vicdan azabı çekiyorum, günler böyle geçiyor :( Gün 48 saat olsa ona da bol bol zaman ayırsam oyunlar oynayıp eğlendirsem...
Şöyle bir şey var ki; kalbim Defne'nin aşkıyla dolup taşıyor.Bayılıyorum, aşkım, canım herşeyim o, müthiş hayranım her zerresine aşığım.Durum böyleyken ona doya doya sarılacak zaman bulamamak ne acı...
Kendime her gece söz veriyorum sabah uyanıp hiç bir şey yapmadan günümü sadece çocuklarımla oynayarak geçireceğim diye ama mümkün mü? Hayır tabii ki...Nasıl düzelecek her şey, çözüm nedir bulabilsem...
Uras kreşe gitmiyor, eve gelen yardımcılarla anlaşamıyorum, ben hepsine yetemiyorum...
Kızım seni çok seviyorum, gözlerine baktığımda beni anladığını düşünüyorum ;) Söz sana çok daha fazla zaman ayırıp o şahane kokunu daha fazla içime çekeceğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder