Çok uzun süredir yazamadım oysa ne çok değişiklik oldu hayatımızda atlamadan zamanında yazmalıydım diye kendime kızıyorum sık sık...Fakat hamileliğim çok zor geçti canım bilgisayar başına geçip uzun uzun oturmak istemiyordu, zaten Uras'ta buna izin vermezdi. Çünkü 2 yaş teröründen nasibimizi fazlasıyla aldık. Uras bambaşka bir çocuk olmuştu saldırgan, tatminsiz, günde milyon kez hayır diyen dönemi yaşadık atlattık. Kötü tarafı hamileliğime denk gelmesiydi zaten oldukça hassastım Uras ağladıkça bende ağlıyordum. Şu anda hatırlamak bile istemediğim beni oldukça zorlayan dönemi kapattık.
Kızımız 4 ay önce 10 Mart 2013 tarihinde dünyaya geldi. İnanılmaz uyumlu, sakin ve şaşırtıcı derecede güler yüzlü beni hiç yormayan bir prenses ;)
O'nun dünyaya gelmesiyle bende hamilelik bunalımından kurtuldum, ilginçtir Uras'ta sakinleşti. Şu anda her şey çok güzel. Hep böyle devam etmesi temennisiyle...
Tabii doğumdan sonra zor günler geçirmedik değil, ilk 40 gün gaz sorunu uyku düzensizliği beni ben olmaktan çıkarmıştı.Uras'a tahammül edemiyordum çünkü çok uykusuz ve yorgundum.Doğumdan 20 gün sonra kreşe başlattık.İlk ay şahane geçti, sorunsuz gidip geliyordu, sonra sanırım sıkıldı her sabah evden çıkmamak için ağlayıp kendini yerlere atmaya başlayınca haftada bir kaç gün göndermeyelim benimle olsun dedim.Sonrasında yine uzun süren bir gribe yakalandı, geniz akıntısı başladı ve yine hastanede yatış!1 Hafta yattı ben bebekten dolayı yanında kalamadım babamız gündüz iş gece hastane derken çok yoruldu.Sonunda tam iyileşmeden taburcu olmasını talep ettik çünkü artık gündüz yanında kalacak kimseyi de ayarlayamadık.Evde ilaçlara devam edip Defne'ye bulaşmadan iyileştirdik.Umarım en azından bu yıl tekrarlamaz.
Uras kardeşini uzun süre yok saydı, görmezden gelip onunla ilgili konuşmadı bebek konusuna hep yorumsuz kaldı.Şimdi artık sahiplenmeye başladı fakat uzak duruyor ''bana dotunmasın anne'' diyor :)
Düşündüğümüzden kolay atlattık aslında, kıskançlık zarar verme gibi durumlar pek yaşanmadı.
Bebekten sonra kreşe vermek doğru muydu hayır değil aslında amaa ben gerçekten bakamıyordum.Gece bebek uyutmuyor, gündüz Uras uyutmuyordu.Zor günlerimde kreşte olması ikimiz içinde daha iyi oldu.2 aylık kreş maceramız oldu, hastalıktan sonra ara verelim dedik ama oldukça uzun bir ara oldu ne yapacağımız konusunda kararsızız.
Bir yanım devam etsin sosyalleşsin dese de diğer yanım anne kuzusu o daha yanımda kalsın zaten okula başladığında uzun yıllar sürecek, en güzel dönemlerini bensiz geçirmesin diyor.Zaten o da isteksiz, bilemiyorum...
Defne Hanzade'nin doğum ve isim hikayesini daha sonra yazacağım(umarım uzun ara vermem).2.kez anne olmak nasıl bir duygu diye soranlara şunu söyleyebilirim; ilkinden farksız aynı heyecan, aynı mutluluk, tek fark tecrübeli olmamız.
Mis kokulu kızım şu anda tatlı tatlı uyuyor, bir yandan izleyip bir yandan yazıyorum.Uyanık olsa ona baktığımı fark ettiği anda kocaman gülücükler saçardı :) Bayılıyorum gülüşüne meleğim, ömrün boyunca hep böyle gül, mutluluklar içinde uzun ömür diliyorum sana da Baby Uras'a da ;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder